Erkan TUĞRAL Blog

Geçen hafta, uzun zamandır denemeye beklediğim, Intel’in yeni Xeon D (Broadwell-DE kod adı) serisi SoC (System on Chip) platformunu kullanan SuperMicro Super Server 5028D-TN4T sunucusunu deneme şansım oldu.Öncelikle ürünü demo için bana ulaştıran Supermicro Türkiye distribütörü GTM Teknoloji ekibine teşekkürlerimi sunmak isterim. Ürüne Gelince: Super Server 5028D-TN4T , aslında Supermicro’nun SuperChassis SC721TQ-250B kasası ile Supermicro X10SDV-TLN4F anakartının birleşiminden oluşan bir barebone sunucu seti. Sunucuda ilk dikkati çeken, Intel’in kısa süre önce piyasaya çıkardığı, anakart ile işlemciyi bir arada sunan SoC platformu Xeon D’yi kullanan çözümler içinde yüksek özelliklere sahip olan bir anakarta sahip olması. Anakart üzerinde entegre işlemci olarak 8 çekirdekli bir Intel® Xeon® processor D-1540 bulunuyor, işlemci sunduğu güç yanında 45W gibi bir düşük güç tüketim değerine de sahip , bellek olarak maksimum 128 Gb’a kadar DDR4 ECC RAM desteğine de sahip. Ayrıc

vSphere 6 ile VMware vCenter appliance'ı da yeniden kurguladı. Görünen o ki , çözümü gerçek bir sanal appliance gibi çalıştırmak için ayarlarının gerek web client'dan gerekse console üzerinden yapılması için VMware oldukça fazla çaba sarfetmiş. Arka planda SUSE11 dağıtımı olan appliance üzerinde bir appliance shell'i çalıştırılıyor ve böylece ancak ekstra komut girerek standard bash shell'e geçiş yapılabiliyor. Bu appliance shell nedeniyle Winscp ile root yetkileri ile bağlanmaya çalışınca aşağıdaki ekran görüntüsüne benzer bir hata alınıyor. Bu hatayı almadan Winscp ile bağlanabilmek için WinSCP bağlantı ayarlarında protocol olarak SFTP seçilmeli Advanced ayarlara girilip SFTP bölümü seçilip sağdan SFTP server alanına "shell /usr/lib64/ssh/sftp-server" (tırnak işaretleri olmadan) komutu girilip kaydedilmelidir. Bu ayarları yaptıktan sonra sorunsuz bir şekilde SFTP bağlantısı yapabilirsiniz.

Bir kaç haftadır software defined storage ürünlerini inceliyorum. Başta VMware vSAN olmak üzere pek çok ürün ön koşul olarak disklere doğrudan erişmek (pass-through) istiyor. Bunu ön şart olarak istemeyen diğer ürün seçenekleri de diske doğrudan erişirse çok daha düzgün çalışacağını söylüyor (bence kibar bir zorunluluk). Örneğin FreeNAS , Nexenta dahil tüm ZFS tabanlı çözümler disk ile ilgili S.M.A.R.T. verilerini okuyabilmek ve disk üzerinde self-healing ( otomatik onarım diyebiliriz) özelliklerinin çalışabilmesi için donanıma doğrudan erişebilmek istiyor. Eğer üzerinde RAID controller olan bir sunucu üzerinde test yapıyorsanız öncelikle, RAID controller üzerinden pass-through , JBOD ayarlarını yapmanız gerekiyor. Eğer elinizdeki sunucu pass-through desteklemiyorsa çok ideal olmasa da birer diskli RAID 0 yaparak (en azından ZFS için gereksiz alan kullanımını engellemek için) bu engeli aşabilirsiniz. Benim elimde test için SuperMicro bir kasa ve board'dan oluşan LSI controller&

Son günlerde oVirt sanallaştırma platformunu kurumsal ortamlarda çalıştırılması ve entegre edilmesi konusunu test ediyorum.  İlk kurulum sonrası kurulum scripti tarafından internal isimli bir domain ve buna bağlı admin isimli bir superuser oluşturuluyor. Tüm yönetim işlemleri bu kullanıcıyla yapılıyor başlangıçta. Ancak iş yeni bir kullanıcı ekleyip bu kullanıcıya yetkiler verip kullanıcı portaline erişmesine sağlamaya gelince oVirt (RHEV) sizden 3. parti bir kimlik doğrulaması istiyor. oVirt dokümanlarına göz attığımda desteklenen sistemler olarak; MS Active Directory ,  freeIPA (RedHat Identity), Redhat Directory Server (389 DS) , IBM Tivoli DS ve Open LDAP görünüyor. Buna bakınca gerçekten geniş bir doğrulama desteği sunulduğu görünüyor. Ancak dokümanda bu doğrulama sistemlerinin oVirt'e nasıl ekleneceğine dair ayrıntılı bir bilgi bulunmuyor garip bir şekilde.  Bunun üzerine bir Google araştırması yapınca genel olarak internette de ciddi anlamda bu önemli konuyu açıkça anla

Geçen hafta içinde Ubuntu geliştirici şirketi Canonical, Paris'de yapılan OpenStack Design Summit etkinliğinde Nova-Flex kod adıyla yeni bir teknoloji geliştirme aşamasında olduğunu duyurdu.  LXD (The Linux Container Daemon) adı verilen bu yeni teknoloji aslında uzun yıllardır var olan LXC (Linux Containers) teknolojisini daemonize edilip önemli bazı önemli özellikler eklenerek bir sonraki adıma taşınması olarak yorumlanabilir. Canonical'ın tanımına göre (bu blogda daha önce bir kaç kez bahsettiğim bir diğer LXC uygulaması olan)  Docker  ın hız ve verimlilik özelliklerinin bare metal çalışabilecek gerçek bir sanallaştırma deneyimine dönüştürülmesi olarak belirtiliyor. Aslında Hypervisor deniliyor ama gerçek anlamda bir Hypervisor olmadığı söyleyebiliriz. Temel mantık : Bir  Linux  host üzerinde yüzlerce farklı Linux (hosttan farklı distrolar çalışabiliyor) sunucuyu çok hızlı bir şekilde oluşturup , neredeyse fiziksel sunucu performansına yakın bir performansta kull

Her ne kadar günümüzde fiyatları ucuzlamaya başlasa da büyük disk alanına sahip olan SSD ler, halen normal sabit disklerden 4-5 kat daha pahalı. Bu nedenle de pek çok kişi testlerin de SSD lere halen kolayca ulaşamıyor. Nested virtualization  denemelerimde Vmware'in SSD gerektiren yeni Swap to host cache özelliği ve daha da önemlisi ESXi 5.5 ile birlikte gelen ve oldukça ses getirsen vSAN özelliğini nested ESXi sistemlerimde deneyebilmek için sanal bir SSD çözümüne ihtiyaç oluyor. Sanal bir SSD ye kavuşmanız için yapmanız gereken oldukça basit. İlgili VM'in bulunduğu klasöre erişim vmx dosyasını bir text editör ile açın ve disklerin tanımlandığı bölüme gidin. scsiX:Y.present = "TRUE" scsiX:Y.fileName = "VMware ESXi 5-0.vmdk" gibi satırlar olmalı. Burada X controller ID yi Y ise disk id sini gösterir. Birden fazla diskiniz varsa birden fazla kez bu tip satırlar göreceksiniz. SSD olarak görünmesini istediğiniz satırları seçin ve bir alt satıra (